Στην καρδιά του ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έζησε μια βραδιά γεμάτη συναισθήματα, καθώς έμεινε ισόπαλος 1-1 με τους Ρέιντζερς, με το συνολικό σκορ να διαμορφώνεται σε 3-1 υπέρ των Σκωτσέζων. Η αδυναμία της ελληνικής ομάδας να προκριθεί, παρά την ανωτερότητά της στο γήπεδο, ήταν ένα γεγονός που άφησε τους φιλάθλους με πικρία.
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης στο Gazzetta, αναρωτιέται για την σπανιότητα να βλέπει κανείς μια ομάδα να έχει εντυπωσιακή υπεροχή και να αποκλείεται. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: ο Παναθηναϊκός είχε 13 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων οι 4 κατέληξαν στην εστία, ενώ οι Ρέιντζερς κατέγραψαν μόλις 2 από 6. Χωρίς αμφιβολία, η ελληνική ομάδα δημιούργησε πολλές ευκαιρίες οι οποίες θα έπρεπε να είχαν καταλήξει σε γκολ, με το 92ο λεπτό να φέρνει τον τερματοφύλακα Ντραγκόφσκι σε κατάσταση ανάγκης να σταματάει την τελευταία επιθετική προσπάθεια των Σκωτσέζων.
Απόλυτη κυριαρχία ήταν αυτή του Παναθηναϊκού στο πρώτο μέρος, χωρίς ωστόσο η αποδοτικότητα να αντικατοπτρίζει την εικόνα του παιχνιδιού. Η υπεροχή στο χορτάρι υπερκάλυπτε τη σκληρή πραγματικότητα του και στο φινάλε, οι πράσινοι ένιωσαν τον αποκλεισμό ως άδικο αποτέλεσμα. «Οι Σκωτσέζοι έπεσαν από την Ακρόπολη και βρήκαν… χρηματοκιβώτιο», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο συντάκτης.
Απ’ τη στιγμή που ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, στο μυαλό του Σαπουντζάκη ήρθε η ανάμνηση ενός παρόμοιου αποκλεισμού του Παναθηναϊκού από το UEFA το 1999, απέναντι στη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Εκείνη η ιστορική συνάντηση είχε παρόμοια χαρακτηριστικά: η ελληνική ομάδα υπερείχε αλλά δεν κατάφερε να προκριθεί, χάνοντας με 1-1, καθώς το εκτός έδρας γκολ τότε μετρούσε.
Είναι σαφές ότι ο Παναθηναϊκός άφησε πίσω του μια χρυσή ευκαιρία να συνεχίσει την ευρωπαϊκή του πορεία, ωστόσο οι υποσχέσεις για το μέλλον παραμένουν. Το θερμό χειροκρότημα των 40.000 φιλάθλων στην εξέδρα, αντηχεί την ελπίδα που έχει ο κόσμος για τις επόμενες προκλήσεις. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο απαιτητική, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι μπορεί να επιστρέψει πιο δυνατός.