Εθνική Ελλάδος: Κέρδισε με το σπαθί της το «να προσμένουμε να την ξαναδούμε»!

Ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει στο Gazzetta για τη νέα παράσταση της Εθνικής στο Παγκρήτιο, που σου δημιουργεί την επιθυμία «να θες να την δεις και να την ξαναδείς»!

Στον αθλητισμό οι τίτλοι και γενικότερα οι επιτυχίες, είναι το μέγα ζητούμενο. Είτε αναφερόμαστε σε ομαδικά σπορ, είτε σε ατομικά αθλήματα. Γι’ αυτό εβδομάδες, μήνες, χρόνια κοπιάζουν αθλητές και ομάδες, για να πετύχουν και να καταξιωθούν. Ένα ακόμη όμως σημαντικό στοιχείο, που μπορεί να μην είναι λαμπερό κύπελλο ή μετάλλιο, αλλά είναι εξίσου… ποθητό, είναι να δημιουργείται η αίσθηση του «μετράω τις μέρες να το ξαναδώ». Αυτή η αίσθηση που δεν έχει δημιουργηθεί το τελευταίο δεκαήμερο στους τελικούς της Basket League.

Προφανώς οι οπαδοί του Ολυμπιακού περιμένουν να δουν την ομάδα τους απόψε να στέφεται πρωταθλήτρια Ελλάδος, προφανώς οι αντίστοιχοι του Παναθηναϊκού θέλουν να δουν τη δική τους να κάνει το break στο ΣΕΦ και να γυρίζει τη σειρά στο ΟΑΚΑ. Αλλά ως εκεί…

Καμία άλλη προσμονή από ουδέτερους, από «τρίτους». Το αντίθετο. Απέχθεια δημιουργεί τα όσα ζούμε τα τελευταία 24ωρα με τις δηλώσεις, τις ανακοινώσεις, τα post, τις εκατέρωθεν χειρονομίες που σαφώς μειώνουν και το άθλημα και το μέγεθος των δύο συλλόγων. Και ξαφνικά βράδυ Σαββάτου, εκεί που «πράσινοι» και «κόκκινοι»… γραφιάδες ξεκούραζαν λίγο τα χέρια τους από τις συνεχόμενες ανακοινώσεις, ήρθε η Εθνική Ελλάδος με το ματς κόντρα στη Σλοβακία. Σκέτη όαση που έγραψε και στο μπλογκ του ο Γιάννης Σαπουντζάκης.

Μια παράσταση που για την εποχή είναι… τραβηγμένη και σίγουρα όχι συνηθισμένη από όσα βλέπαμε τέτοιες μέρες περασμένα καλοκαίρια. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις οι τίτλοι που βάζαμε ή διαβάζαμε είχαν να κάνουν με την αγγαρεία και… ξοδεύαμε μελάνι στο να δικαιολογήσουμε ότι «εντάξει είναι καλοκαίρι, τα πρωταθλήματα τελείωσαν καιρό και οι παίκτες έχουν το μυαλό στην ξεκούραση των διακοπών».

Χτες βράδυ, δεν χρειάστηκε να γραφτεί κάτι ανάλογο μετά το φιλικό με τους Σλοβάκους στο (με πολύ κόσμο, περίπου 20.000) Παγκρήτιο.

Τι αγγαρεία να είναι ένα παιχνίδι που η Εθνική έριξε τεσσάρα;

Τι αγγαρεία να είναι όταν η ομάδα του Γιοβάνοβιτς έκανε 20+ τελικές;

Το χάρηκαν όσοι προτίμησαν να αφήσουν τις… σειρήνες από τις παραλίες και τα μπαράκια του Ηρακλείου για να πάνε γήπεδο, το χάρηκαν και οι χιλιάδες που το είδαν από την τηλεόραση. Ναι, αυτή η εθνική δημιουργεί όχι μόνο προσδοκίες, δημιουργεί και αυτό που αναφέραμε στον πρόλογο.

Την προσμονή να την ξαναδείς. Να έρθει για παράδειγμα το βράδυ της Τρίτης και το φιλικό με τη Βουλγαρία για να… διασκεδάσουμε πάλι με όλους αυτούς. Τον Τζόλη, τον Καρέτσα, τον Βαγιαννίδη, τον Παυλίδη, τον Κουλιεράκη, τον Ρέτσο, τον Ντέλια, τον Μασούρα, όλα τα παιδιά του Γιοβάνοβιτς που μετά την παράσταση της Γλασκώβης τον περασμένο Μάρτη, αποδεικνύουν πως το νερό μπήκε στο αυλάκι.

Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός έχει στα χέρια του μια σπουδαία μαγιά παικτών και ξέρει τι να την κάνει. Με σκληρή δουλειά, σοβαρότητα, ήθος, ποιότητα, έβαλε για τα καλά την σφραγίδα του και περιμένουμε τα καλύτερα. Αυτή η Εθνική δεν μπορεί να αποτύχει. Εχει δικαιολογημένα μεγάλους στόχους, έχει δικαιολογημένα απαιτήσεις και έχει δικαιολογημένα την αγάπη όλων μας.

Όπως φυσικά και την προσμονή για την «επόμενη φορά» που θα την δούμε να ξεδιπλώνεται στο χορτάρι. Τρίτη… κοντή γιορτή.