Ο «Super Mario» και η τριτοκοσμική υστερία του υποκόσμου

Είναι πραγματικά εξοργιστικό να προσπαθούν να κολλήσουν σε έναν άνθρωπο όπως ο Μάριος Ηλιόπουλος, την ρετσινιά του «τραμπούκου». Ουδέν κακόν όμως αμιγές καλού. Αντίθετα, η λύσσα με την οποία πολεμούν τον ηγέτη της ΑΕΚ, αποκαλύπτει ένα και μόνο αδιαμφισβήτητο γεγονός: Ότι ο Μάριος Ηλιόπουλος είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει τέλος στην παντοδυναμία του υποκόσμου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, γι’ αυτό ακριβώς και τον τρέμουν.

Ο Ηλιόπουλος δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να σηκώσει το κάλυμμα που καλύπτει την σήψη του θεσμού. Λέει ότι αυτά που συμβαίνουν στο γήπεδο είναι «για γέλια και για κλάματα», μια φράση που περιέχει περισσότερη αλήθεια από ό,τι θα μπορούσε να εισφέρει οποιαδήποτε ακαδημαϊκή ανάλυση.

Οι διαιτησίες που ευνοούν τα ίδια συμφέροντα χρόνο με τον χρόνο, ο συστηματικός εκφοβισμός, οι απειλές κατά των αθλητών και των οικογενειών τους, όλα αυτά είναι πραγματικά. Και ναι, όταν παρατηρεί κανείς το σύστημα με αντικειμενικό βλέμμα, δεν μπορεί παρά να γελάσει (ή να κλάψει).

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον έχει η απόπειρα του σαθρού συστήματος που λυμαίνεται το ποδόσφαιρο να βαφτίσει τον Ηλιόπουλο ως «άνθρωπο της βίας»…

Αυτή είναι η κορυφή της υποκρισίας. Ένας άνθρωπος που έχει φέρει πραγματικές αλλαγές, που έχει τολμήσει να απαγορεύσει την εξύβριση οικογενειών μέσα στα γήπεδα, κατηγορείται από τους ίδιους που έχουν χτίσει αυτοκρατορίες πάνω στη βία και τον εκφοβισμό.
Είναι σαν να ακούς τους λύκους να κατηγορούν τον… κυνηγό για σκληρότητα!

Εδώ βρίσκεται η πραγματική ουσία του ζητήματος. Ο υπόκοσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τις εγκληματικές του οργανώσεις, τις απειλές και τα δομημένα συμφέροντα, φοβάται τον Μάριο Ηλιόπουλο περισσότερο από ό,τι φοβάται το κράτος ή ακόμα και τη δικαιοσύνη. Φοβάται την ελπίδα που φέρνει με την παρουσία του, το ήθος και τις ενέργειες του.

Διότι πλέον ο Ηλιόπουλος συμβολίζει την ελπίδα ότι όντως μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα. Ότι η κάθαρση είναι εφικτή. Ότι ένας άνθρωπος με θέληση και αρχές μπορεί να στέκεται απέναντι στη σήψη και να μην υποχωρεί.

Η δήλωση του Μάριου Ηλιοπούλου δεν είναι απλά «κριτική». Είναι ή φωνή της αλήθειας. Είναι το «ο βασιλιάς είναι γυμνός» της σύγχρονης ελληνικής ποδοσφαιρικής σκηνής.

Και ο φόβος που έχει προκαλέσει στους διεφθαρμένους και εγκληματίες που αναφέρονται στο κείμενο; Αυτός είναι το αληθινό σημάδι ότι κάτι καλό συμβαίνει. Καλό για όσους αντιμάχονται το σκοτάδι σε όλες του τις εκφάνσεις…