Ρεάλ και Άρσεναλ: Σημαντικοί πρωταγωνιστές σε έναν αγώνα «σακί»!

Ο Πολύδωρος Παπαδόπουλος αναλύει την υπομονή που απαιτεί η νέα μας πραγματικότητα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, κάνοντας αναφορά στη νέα Ρεάλ που καθοδηγεί ο Αλόνσο, καθώς και στην Άρσεναλ, η οποία σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητη.

Μετά την εφαρμογή του «ελβετικού μοντέλου» στο Champions League, όπου συμμετέχουν 36 ομάδες με 8 αγώνες για καθες μία, είναι πρόωρο για να κρίνουμε αν αυτή η αλλαγή από την UEFA είναι καλύτερη ή χειρότερη σε σχέση με την παραδοσιακή φάση ομίλων. Αντί των 96 παιχνιδιών για την πρόκριση των 16 από 32 ομάδες, τώρα απαιτούνται 144 αγώνες για να αποχωρήσουν 12 από τις 36 συμμετοχές.

Πολλοί αναφέρουν ότι πρόκειται για «European Super League» με άλλη ονομασία. Η UEFA φαίνεται να αναγνωρίζει την αύξηση πίεσης στους ήδη κουρασμένους παίκτες, αλλά αδιαφορεί καθώς τα μεγάλα ονόματα όπως οι Σίτι και Ρεάλ συνεχίζουν να μονοπωλούν το θέαμα και τα έσοδα. Τι σημασία έχει αν οι Αρτέτα, Φλικ και Αλόνσο βλέπουν τους παίκτες τους να υποφέρουν από τραυματισμούς λόγω των ταξιδιών και των σφιχτών προγραμμάτων; Το μοναδικό «παραμύθι» της περσινής χρονιάς ήταν η Γαλλική Μπρεστ, που προχώρησε σε «16» και στη συνέχεια ηττήθηκε με 10-0 από τους μετέπειτα πρωταθλητές. Ενώ πολλοί περιμένουν το συναρπαστικό κομμάτι των νοκ-άουτ από τον Φεβρουάριο, θα χρειαστούν 144 παιχνίδια για να διαχωριστούν οι μεγάλες ομάδες από μικρότερες όπως η Καραμπάκ και η Ουνιόν.

Ωστόσο, η πρώτη στροφή της τρέχουσας σεζόν ήρθε για να ανατρέψει αυτή τη δυσοίωνη εικόνα. Εάν η Ουνιόν θεωρείται αδύναμη ή η Καραμπάκ «σακούλα του μποξ», τότε θα θέλαμε να δούμε και περισσότερες τέτοιες ομάδες στον τουρνουά. Η Μαρσέιγ, που είχε χάσει τις τελευταίες 18 από τις 21 συμμετοχές της στη διοργάνωση, επισκέφθηκε τη Μαδρίτη και φέρθηκε αντάξια της Ρεάλ, ανεβάζοντας την πίεση στους παίκτες της. Παρά τις 10 (!) σωτήριες αποκρούσεις του Ρούλι στο πρώτο ημίχρονο, ρεκόρ στη διοργάνωση, η Ρεάλ απέδειξε και πάλι ότι γνωρίζει τον δρόμο προς τη νίκη. Ακόμη και όταν βρέθηκε πίσω ή με έναν παίκτη λιγότερο, οι «Μερένγκες» ήξεραν πώς να κερδίζουν. Με την καλή φόρμα του Μπαπέ και του εξαιρετικού Κουρτουά, η Ρεάλ δείχνει πιο σίγουρη φέτος.

Η περσινή εμπειρία έγινε μάθημα και οι παίκτες της δεν επιθυμούν να προσθέσουν επιπλέον παιχνίδια στο φορτωμένο πρόγραμμά τους. Αυτό που παρουσίασε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο ήταν εντελώς διαφορετικό: μια ομάδα του Αλόνσο. «Δίνω μεγαλύτερη έμφαση στο positional play. Θέλω υψηλή πίεση και άμεση ανάκτηση της μπάλας, ενώ το πιο σημαντικό είναι ο έλεγχος του παιχνιδιού. Όσο περισσότερο κρατάμε τον έλεγχο, τόσο περισσότερη σιγουριά μου δίνει» τόνισε ο Ισπανός προπονητής. Οι παίκτες της βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις για να πιέσουν τον αντίπαλο και ανακτούν τη μπάλα με κλεψίματα. Παρόλο που το δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν εντυπωσιακό, η ουσία παραμένει ένα σημαντικό τρίποντο. Με τον Τσάμπι στην τεχνική ηγεσία, η ομάδα εισήλθε στο Champions League με ενθουσιασμό και γρήγορο ρυθμό, σαν να είχε άσβηστη δίψα για επιτυχία.

Από την άλλη, η Άρσεναλ επανέλαβε τη σημασία της βάσης του ρόστερ της. Ο Αρτέτα είχε υπογραμμίσει την ανάγκη για «impact players» και ο Γκαμπριέλ Μαρτινέλι ανταγωνίστηκε τον ρόλο αυτό, σκοράροντας το γκολ που άνοιξε το δρόμο για τη νίκη στο Σαν Μαμένες. Παρά την απουσία επτά βασικών παικτών, οι λύσεις ήρθαν από τον πάγκο: Μαρτινέλι και Τροσάρ συνεργάστηκαν καθοριστικά για τη νίκη. Σε λιγότερο από 36 δευτερόλεπτα συμμετοχής, ο Βραζιλιάνος προηγήθηκε με γκολ, ενώ ο Τροσάρ αύξησε την διαφορά. «Πέρσι πληρώσαμε την έλλειψη βάθους» δήλωσε ο Αρτέτα. «Φέτος ξεκινούμε τη χρονιά με νίκη, χάρη στους παίκτες που περιμένουν στην άκρη». Αυτή η νίκη, μέσα σε μια χρονιά που η Άρσεναλ έχει επενδύσει σημαντικά, είναι το πρώτο βήμα σε μια ενδεχόμενη, ιστορική πορεία στην Ευρώπη. Μια πορεία που συνοδεύεται από επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων…